مهمترین مرحله در زنجیره تولید روفرشی ایرانی، بافتنی است. در این مرحله فرش با تکنیک های مختلفی بافته می شود. به طور کلی سیستم قالی بافی مانند پارچه بافی است با این تفاوت که با دو سیستم استتار بافته می شود.
در واقع در دستگاه بافندگی دو روفرشی ایرانی به طور همزمان بافته می شود که یکی روفرشی رویه و دیگری روفرشی پایین نامیده می شود.
این سیستم بافندگی به بافت چهره به چهره نیز معروف است. در واقع این دو پارچه به صورت موازی بافته می شوند و نخ های خواب بین دو سطح قرار می گیرند. سپس توسط یک تیغه رفت و برگشتی به دو نیم شده و دو حصیر بالا و پایین از هم جدا می شوند.
البته این سیستم توصیف شده در واقع روند کلی قالی بافی را به تصویر می کشد، اما ماشین آلات مختلف توسعه یافته توسط شرکت های قالی بافی، امکانات متفاوتی را در قالی بافی برای تولیدکنندگان فراهم می کند.
روفرشی ماشینی پس از خروج از دستگاه بافندگی دارای عیوب کوچکی است که نیاز به برجسته سازی دارد. ابتدا روفرشیها به هم دوخته می شوند و در مرحله بعد گرد و غبار و پرز از مرحله بافت پاک می شود.
در مرحله بعدی تولید فرش ماشینی که بسیار حائز اهمیت است، سطح خواب روفرشی با تیغه های مخصوص پوشانده شده و سطح خواب یکنواخت و براق می شود. این مرحله که برش نامیده می شود کیفیت نهایی فرش را به شدت تحت تاثیر قرار می دهد. در مرحله بعد، زمان عطسه است.
در این مرحله پشت سطح روفرشی را با رزین ها و چسب های مخصوص آغشته می کنند تا گره های بافته شده در جای خود محکم شوند. در آخرین مرحله تکمیل روفرشی ماشینی، مقاطع طولی و عرضی فرش و همچنین گلدوزی و ریشه دوزی انجام می شود.
