محتوای آب عسل عناب تکسو بالغ معمولاً کمتر از 20 درصد است که اغلب به عنوان شاخص بلوغ عسل استفاده می شود. آخرین تحقیقات نشان داد که محتوای آب عسل اساساً در طول ذخیره سازی بدون تغییر باقی می ماند.
پروتئین موجود در عسل عمدتاً شامل برخی آنزیم ها و اسیدهای آمینه آزاد است که حدود 0.5 درصد از کل عسل را تشکیل می دهد. پروتئین موجود در عسل تقریباً حاوی اسیدهای آمینه اصلی در تغذیه و فیزیولوژی است و بیشتر عسل حاوی 50 درصد پرولین است.
از میزان اسیدهای آمینه آزاد اجزای آنزیمی موجود در عسل عمدتاً شامل آمیلاز، ساکارز اینورتاز، گلوکز اکسیداز، کاتالاز، اسید فسفولیپاز و غیره است.
در میان آنها، آمیلاز و ساکارز اینورتاز دو آنزیم رایج در عسل هستند. علت فعالیت آنتی اکسیدانی عسل مربوط به آنزیم های موجود در عسل است.
گزارش های تحقیقاتی داخلی و خارجی، عسل دارای 54 نوع ماده معدنی است که مواد معدنی اصلی شامل سدیم، پتاسیم، کلسیم و منیزیم و غیره است.
علاوه بر این، عسل همچنین حاوی بسیاری از عناصر کمیاب است.
عسل عمدتاً شامل ویتامین های گروه B، ویتامین C و ویتامین K و غیره است. در پزشکی، ویتامین‌های B عمدتاً در فرآیندهایی مانند هدایت عصبی و متابولیسم انرژی نقش دارند.
عملکردهای حفظ عملکرد ایمنی، جلوگیری از پیری بدن، بهبود نشاط بدن و تقویت حافظه را دارند؛ ویتامین C می‌تواند باعث بهبود زخم، ضد خستگی و بهبودی شود. مقاومت و غیره؛ ویتامین K می تواند در متابولیسم استخوان شرکت کند و عملکرد انعقاد خون را دارد.
ها مهم ترین پلی فنول های موجود در عسل شامل اسیدهای فنولیک و فلاونوئیدها است که به عنوان نشانگرهای بالقوه منشاء گیاهی عسل در نظر گرفته می شوند، اما بیشتر مایعات شیرین غلیظ تخمیر نشاسته این ویژگی را ندارند.
فنولیک ترکیبات اسید فنولیک در عسل به وفور یافت می شود که عمدتاً شامل اسیدهای هیدروکسی سینامیک و اسیدهای هیدروکسی بنزوئیک می شود.
در میان آنها، اسید فرولیک، اسید کافئیک و اسید p-کوماریک اسیدهای هیدروکسی سینامیک نسبتاً رایج هستند، در حالی که اسید سیرینگیک، اسید وانیلیک و اسید هیدروکسی بنزوئیک اسیدهای نسبتاً رایج هیدروکسی بنزوئیک هستند.
دلیل اینکه عسل تک گلی مورد توجه قرار گرفته این است که دارای مواد فنولی خاص مربوط به گیاهان شهد زا است مانند: اسید کلروژنیک، اسید فرولیک، اسید بنزوئیک، اسید کافئیک و اسید سینامیک و غیره و حتی مقدار کمی فنولیک.
