یک تی شرت آستین راگلان دارای آستین هایی است که به طور منحصر به فرد به پیراهن متصل می شود تا تحرک بیشتری را ایجاد کند.
به جای دوختن دایره به دور بالای آستین برای چسباندن آن به شانه، آستین های راگلان با یک درز مورب تا انتها به یقه متصل می شوند.
این سبک زمانی رایج شد که بازیکنان بیسبال از آن در لباس های خود استفاده کردند.
تفاوت مهم دیگر بین انواع خاصی از تی شرت ها مانند تیشرت زنانه کوتون، نوع پارچه استفاده شده در پیراهن است، این می تواند بسته به نوع ماده یا وزن مواد متفاوت باشد.
اگرچه تی‌شرت‌ها می‌توانند انواع مختلفی از مواد را داشته باشند، اما همیشه دارای یک پارچه بافتنی نرم هستند که از بافندگی حلقه‌های نخ‌های ظریف در کنار هم به صورت یک ماده کشسان و انعطاف‌پذیر تشکیل شده است.
در روزهای اولیه، تمام تی شرت ها حاوی پارچه نخی بودند، این زیر پیراهن عالی بود زیرا احساس نرمی داشت، تنفس عالی داشت و به سرعت عرق و رطوبت را جذب می کرد.
امروزه می توانید سه راهی تهیه کنید که از انواع مختلف پنبه ساخته شده است، اینها شامل انواع بسیار نرم پنبه، مانند پنبه شانه‌شده، یا انواع پنبه‌های پایدارتر، مانند پنبه ارگانیک است.
اگر می خواهید سطح بالایی داشته باشید، حتی می توانید سه راهی های ساخته شده از پنبه لوکس مانند پنبه پیما یا سوپیما را خریداری کنید که از یک نژاد خاص از الیاف پنبه با منگنه های بلند استفاده می کند.
تی شرت های پلی استر ممکن است مانند تی شرت های نخی نرم نباشند، اما دارای پارچه مصنوعی بادوام و مقرون به صرفه هستند.
سه راهی های پلی استر مزایا و معایبی دارند زیرا معمولاً به راحتی سه راهی های نخی نیستند و نمی توانند با بسیاری از روش های چاپ رایج کار کنند.
اما قیمت آنها بسیار کمتر از بسیاری از برندهای لباس است که حداقل درصدی از الیاف پلی استر را در پیراهن خود می گنجانند.
