Palm Date (Deraḵt-e ḵormā ، naḵl ؛ ققنوس dactylifera L. ، Fam. Palmaceae) ، درخت دوتایی خرما مضافتی از اهمیت اقتصادی و فرهنگی بسیار در ایران و خاورمیانه.
این بومی برای “منطقه صحرا-سو-منطقه” Geobotanical است ، یک کمربند بیابانی یا نیمه جانبی که از دره ایندوس تا شمال آفریقا امتداد دارد (Gauba ، 1951 ، ص 15 ؛ برای توزیع نخل تاریخ در این منطقه ، به Dowson و Aten ، مراجعه کنید. ص 2 ؛ Dowson ، Tr. ، صص 20-37).
اعتقاد بر این است که برخی از مقامات بومی منطقه خلیج فارس (ERBE) هستند و توسط دیگران که از نخل وحشی یا خرما کبکاب قند غربی هند گرفته شده است (هندی ḵarjūra ، ققنوس sylvestris roxb. ؛ Zargarī ، IV ، P 525 ؛ برای یک رابطه زبانی احتمالی بین Skt. Kharjura و “Date” [Mid. Pers. Xurmā] ، به Laufer ، Sino-Iranica ، ص 391 مراجعه کنید).
نخل تاریخ در منابع تاریخی.
کشت خرما رطب در متون و بازنمایی های باستانی از بین النهرین اثبات شده است (به عنوان مثال ، Gauba ، 1951 ، ص 15 ؛ Cf. Hussain ، tr. ، pp. 1-4 ؛ Dowson ، tr. ، p. 25).
در هلال بارور ، الهه Mylitta (بین النهرین) یا Astarte (Phenicia) توسط یک کف دست زن نشان داده شد.
ویژگی های خدای میترا ممکن است شامل نخل نر و سرو هرمی باشد (Lajard ، صص 7-8 ، 273) ، همانطور که در یک تسکین مرمر از اثبات رومی که در ویلا Altieri ، روم نگهداری می شود ، نشان داده شده است (Vermaseren ، صص 152 -53 شماره 334 ، شکل 91 ؛ Cf. Cumont ، ص 195).
در دوره هخامنشی ، طبق گفته استرابو (15.2.7 ، 16.1.14) ، یک آهنگ فارسی در 360 استفاده از یک کف دست وجود داشت.
در یک مهر معاصر ، داریوش بر روی یک ارابه بین دو کف دست (زن) و در زیر آهورا مزدی بالدار به تصویر کشیده شده است (صفحه VII ؛ به بررسی هنر فارسی ، pls. 123a ، G-h ، 124d).
زرتشتیان نخل را به عنوان ارزشمندترین درختان به جز گیکیرین اسطوره ای می دانستند (بونداهیشن ، Tr. مچ پا ، ص 157).
گزارشی از مالیات های کشاورزی در زمان ḵosrow I (531-79 C.E.) وجود دارد ، از جمله 1 درهم برای هر چهار کف خرما مضافتی بم “فارسی” و 1 دیهام برای هر شش کف دست با کیفیت پایین (Daqal) ؛ کف دست های جدا شده از مالیات معاف بودند (ṭabarī ، II ، ص 962).
- منابع:
- تبلیغات:
