یکی دیگر از نعمت های خداوند قیسی تازه است، که میوه ای شیرین است که در زمان رسیدن بسیار نرم و آبدار است.
تاریخچه این فرهنگ به دوران باستان باز می گردد.
اولین اشاره به خواص مفید این میوه را می توان در تمدن مصر یافت.
اندازه قیسی به ندرت بزرگتر از آلو یا قیسی بزرگتر است.
بالای میوه با پوست نازک پوشیده شده است، با محتوای بالای دانه مشخص می شود، دانه ها کوچک و نرم هستند.
قیسی نام های زیادی دارد: میوه روی درختی می روید که ارتفاع تنه آن به ده متر می رسد.
چنین درختی تا پانصد سال عمر می کند و می تواند هر سال محصول تولید کند. آنها فقط میوه می خورند. برای بدن خیلی بزرگه برگ و پوست درخت در پزشکی کاربرد فراوانی دارد.
مکان های سنتی که درخت قیسی رشد می کند کشورهای شرق، برخی از کشورهای آسیایی، کشورهای اطراف دریای مدیترانه، قفقاز است.
قیسی به آب و هوای گرم مناسب با رطوبت و آفتاب متوسط نیاز دارد. گونه های خاصی از این درخت که در برابر سرما مقاوم هستند، در روسیه رشد می کنند، اما فقط در جنوب این کشور.
بیش از چهارصد نوع قیسی وجود دارد. آنها در اندازه، شکل و رنگ میوه، طعم پالپ، ارتفاع درخت، سرعت رسیدن متفاوت هستند. برخی از گونه ها در سال چندین محصول تولید می کنند.
ویتامین های موجود در قیسی تقریباً همه ویتامین های گروه B هستند (B1، B2، B5، A، C، E، PP. مقدار مشخصی بتاکاروتن وجود دارد.
وجود همه این عناصر به درجه رسیده بودن میوه بستگی دارد. مفیدترین قیسی رسیده، دوره مناسب برای رسیدن میوه است: مرداد تا مهر، اما باید به خاطر داشت که ماندگاری قیسی رسیده زیاد نیست، قیسی واقعاً خواص درمانی دارد.
ه دلیل محتوای اسید فولیک، تأثیر مثبتی بر روند بارداری و رشد جنین دارد.
مجموعه ویتامین های B بر سیستم عصبی مرکزی تأثیر می گذارد، بدن را از استرس و خستگی محافظت می کند.
محتوای اسانس ها و ویتامین C باعث می شود قسی از سرماخوردگی و بیماری های ویروسی تنفسی جلوگیری کند.
محتوای قند بر عملکرد مغز تأثیر می گذارد.
قیسی به کاهش تب کمک می کند.
با التهاب در بدن مبارزه می کند.
تاثیر مثبتی بر هضم غذا دارد.پالپ میوه به رفع یبوست کمک می کند.
قیسی ضد سرفه و خلط آور است.
عملکرد ریه را عادی می کند.