از دست دادن مواد مغذی در طول فرآیند خشک کردن میوه خشک تواضع باید اجتناب شود.
بهترین راه ها برای خشک کردن میوه ها و سبزیجات چیست؟
خشک کردن در آفتاب روش بسیار مناسبی برای میوه هایی با محتوای قند یا اسید بالا است. از آنجایی که سبزیجات از نظر قند و اسید ضعیف هستند، در طول زمان خشک شدن در آفتاب، خطر فساد بالایی دارند.
برای خشک شدن در آفتاب، میانگین دمای روز باید 30-35 درجه سانتیگراد باشد. علاوه بر این، جریان هوا تأثیر مثبتی بر خشک شدن دارد.
خشک کردن در یک فرآیند طولانی از چند روز تا یک هفته انجام می شود و هر چه مدت زمان طولانی تر باشد، زیان های احتمالی در کیفیت محصول بیشتر می شود.
در روشی که معمولاً مورد استفاده قرار می گیرد، محصول (به عنوان مثال زردآلو، انگور یا فلفل) مستقیماً روی خاک یا روی پارچه یا حصیر گذاشته می شود و منابع زیادی از آلودگی (گرد و غبار، دوده، حشرات و غیره) ایجاد می کند.
در عوض، به سادگی چیدن سینی های چوبی در ارتفاعات خاص به طور موثر آلودگی را کاهش می دهد و جریان هوا را تسهیل می کند. علاوه بر این، پوشاندن محصول خشک شده در طول شب از شبنم ناشی از اختلاف دمای روز و شب و رطوبت مجدد محصول جلوگیری می کند.
به طور کلی، یافته های موجود در ادبیات نشان داد که خشک کردن انجمادی از نظر حفظ ترکیبات آنتی اکسیدانی نسبت به سایر روش های خشک کردن برتری دارد.
در فرآیند خشک کردن انجمادی، آب موجود در میوه مستقیماً به بخار تبدیل می‌شود که باعث جمع شدن و غلیظ شدن میوه می‌شود.
با این حال، روش نگهداری پرهزینه تری است. اگرچه روش سنتی خشک کردن آفتاب رایج ترین روش نگهداری میوه ها و سبزیجات است، اما اطلاعات محدودی در مورد تغییرات ترکیبات آنتی اکسیدانی میوه ها و سبزیجات حاصل از این روش وجود دارد.
اشاره کردیم که روش خشک کردن انجمادی نسبت به سایر روش ها برتری دارد. این در مورد سبزیجات نیز صادق است. خشک ترین سبزیجات: بادمجان، فلفل، قارچ، گوجه فرنگی، بروکلی، پیاز، سیر، کرفس، جعفری، هویج، کدو سبز و غیره است
دیدگاه شما با موفقیت ثبت شد.